Wzmiankowane po raz pierwszy w 1306 r., przy czym zachowane do dziś pochodzą najprawdopodobniej z czasów Kazimierza Wielkiego. Częściowo zniszczone w wojnach szwedzkich, jeszcze w XVIII w. posiadały dwie bramy (Toruńską i Krakowską). Obiegały miasto półkolem od północnego wschodu i południa, a po stronie zachodniej wieńczyły wysoką skarpę nadrzeczną. Ich długość wynosiła około 1100 metrów. Murowane z cegły o układzie gotyckim, na fundamencie kamiennym, są obecnie częściowo wtopione w budynki mieszkalne i gospodarcze. Największy element murów zachował się w otoczeniu zespołu poklasztornego.